Letra: Avilés de Taramancos
Adaptación da letra: Carlos e Fran Amil
Música: Fran e Carlos Amil
Avilés de Taramancos, de Taramancos, Boa (Noia, A Coruña), o taberneiro da palabra, é un fecundo poeta que bebe da fonte limpísima da vida.

Xa tiña gana de cantar unha canción de amor, e Avilés agasállanos con esta fermosa, furtiva e fuxitiva arela, mel dunha roseira florescida ateigada de espiñas e de recendos.
Fran Amil: voz principal, coros e batería
Paco Cerdeira: guitarra eléctrica e guitarra acústica
Antón Fernández “Torroncho”: baixo
Ricardo Casás “Richi”: clarinete e saxo tenor
Álex Salgueiro: piano
Lembrade que podedes ler a letra ao tempo que escoitades a canción.
- DASME A VIDA Fran Amil 4:35
Chamo á porta do amor na noite escura | |
e está o teu corazón coa luz prendida. | |
A túa man socórreme a ferida | |
e cúrame o teu labio a desventura. | |
Dasme a vida e dasme a sepultura | |
E dasme a vida e dasme a sepultura | |
A auga que me dás tan fresca e pura | |
é da fonte limpísima da vida: | |
mel da túa roseira florescida | |
entre as coxas, as sedas, a espesura… | |
Dasme a vida e dasme a sepultura | |
E dasme a vida e dasme a sepultura | |
Pois xa por sempre irei de ti cautivo | |
pois dasme a vida e dasme a sepultura | |
dun amor imposíbel e furtivo. | |
Pois dasme a vida e dasme a sepultura | |
E dasme a vida e dasme a sepultura | |
Como me doe a túa fermosura | |
da que devezo e ando fuxitivo | |
pois sei que o mal que teño non ten cura! | |
Pois dasme a vida e dasme a sepultura | |
E dasme a vida e dasme a sepultura. | |
Se queres ver máis letras do disco “Popsía Vol. I” pincha AQUÍ.