Letra: Manuel María (del libro “As lúcidas lúas do Outono”, 1988)
Música: Fran Amil
Manuel María canta a la resistencia. Sus versos se convierten en un grito rockero. Somos como el acero y como el hierro. La vida es una espiral ciega y retorcida, pero nosotros aprendemos todos sus caminos y giros y, con pan y vino y música, nuestros pies son de acero.
Fran Amil: voz principal y batería
Xosé Antón Bocixa: colaboración voz
Paco Cerdeira: guitarra eléctrica
Álex Bardanca: bajo
Aarón Bouzón: EWI 4000 y teclados
Recordad que podéis leer la letra al tiempo que escucháis la canción.
- Nos somos como o aceiro Fran Amil e a tribo incompren 3:20
Nós somos como o aceiro e como o ferro | Nosotros somos como el acero y como el hierro |
que, canto máis se afía, mellor corta. | que, cuanto más se afila, mejor corta. |
A vida é unha espiral cega e retorta, | La vida es una espiral ciega y retorcida, |
angustia silandeira e forte berro. | angustia silenciosa y fuerte grito. |
Somos un vento tolo, folla morta, | Somos un viento loco, hoja muerta, |
carne de desamparo e de desterro | carne de desamparo y de destierro |
pechada, tristemente, nun encerro | cerrada, tristemente, en un encierro |
do que non sairemos. Non importa. | del que no saldremos. No importa. |
Non importa moito esta febleza; | No importa mucho esta debilidad; |
esta vida caduca, tan pequena; | esta vida caduca, tan pequeña; |
este non comprender e esta tristeza. | este no comprender y esta tristeza. |
Aquí estamos, no chan e na pobreza, | Aquí estamos, en el suelo y en la pobreza, |
con entrega total e con fe plena, | con entrega total y con fe plena, |
acreditando tan soio na beleza. | creyendo tan sólo en la belleza. |
Si quieres ver más letras del disco “A voz do vento” pincha AQUÍ.