Negra sombra

Letra: Rosalía de Castro

Adaptación da letra: Carlos e Fran Amil

Música: Fran e Carlos Amil

Pouco que engadir sobre a figura máis estudiada e recoñecida da lírica galega.

Rosalía de Castro co seu home, Manuel Murguía, e @s seus fill@s. Estes son, de esquerda a dereita, Amara, Aura, Ovidio, Gala e Alejandra. A foto é de Juan Palmeiro e fillos, feita en A Matanza, Padrón (A Coruña), contra 1883/84.

Se acaso, afondar na última tendencia sobre a revisión biográfica, que sitúa a Rosalía no cumio da modernidade do seu tempo, rompendo cos tópicos e cunha visión interesada en reducir a súa participación, ou en calificala de chorona, como aconteceu por demasiado tempo cun poema tan metafísico e tan profundo como este “Negra Sombra”, que para nós aúna ese cheirume soul coa fusión tan galaica que lle imprime a gaita. Nin me deixarás ti nunca.

Fran diante dun mural pintado por Yoseba Muruzábal nunha casa de Bertamiráns, no concello de Ames (A Coruña)

Gústanos moito a frase de Fernando Montenegro na súa crítica do disco “Popsía Vol. I” aparecida en “Sermos Galicia”, suplemento cultural de Nós Diario: “Se cadra hai un solo de gaita que nos cambia a forma de ver “Negra sombra”…”

Fran na Casa Museo de Rosalía de Castro, a casa de A Matanza en Padrón.

Ollade que marabillosa banda xuntamos para a ocasión nos Estudios Abrigueiro.

Fran Amil: voz principal, teclados e batería

Paco Cerdeira: guitarra eléctrica

Ruchi de Baio: baixo

Gueorgui Oganesian: saxo tenor

María Quiroga: trompeta

Mandela: trombón

Miguel Vázquez: gaita

Marta Oro Amón:violín e viola

Arturo Vaquero: teclados

Ángeles Dorrio, Carmen Rey e Sara Vázquez: coros

Lembrade que podedes ler a letra ao tempo que escoitades a canción.

  1. NEGRA SOMBRA Fran Amil 3:26

Embed

Copy and paste this code to your site to embed.

Cando penso que te fuches,
negra sombra que me asombras;
(negra, negra, negra sombra;
negra, negra, negra sombra)
aos pés dos meus cabezales
tornas facéndome mofa.
(negra, negra, negra sombra;
negra sombra que me asombras)
Cando maxino que es ida,
no mesmo sol te me amosas:
i es a estrela que brila
i eres o vento que zoa.
(negra, negra, negra sombra;
negra, negra, negra sombra)
(negra, negra, negra sombra;
negra sombra que me asombras)
Negra, negra, negra sombra;
Negra, negra, negra sombra;
Se cantan es ti que cantas,
se choran es ti que choras,
i es o marmurio do río,
i es a noite i es aurora.
En todo estás i ti es todo,
pra min i en mi mesma moras,
nin me deixarás ti nunca
sombra que sempre me asombras.
Negra sombra, negra sombra.
Negra sombra, negra sombra.
Negra sombra, negra sombra.
Negra sombra que me asombra.
Esta era a cama no dormitorio de Rosalía en A Matanza

Se queres ver máis letras do disco “Popsía Vol. I” pincha AQUÍ.